FÆÐA

dd, [i. e. fœða; cp. Goth. fôdian; A. S. fêdan; Engl. feed; Germ. füttern; Swed. föda; Dan. föde]:—to feed, give food to, Symb. 28, Rb. 82, Fms. ix. 490, Nj. 236, Grág. i. 43, K. Þ. K. 50; fæða barn á brjósti, to feed a bairn at the breast, Bs. i. 666:—to feed, of sheep, Dropl. 14.

2. to rear, bring up, N. G. L. i. 239, 351; ef maðr fæðir barn öðrum manni, Grág. i. 276; hann fæddi Helga (dat.) barn, Dropl. 14; fóstra sú er maðr hefir fædda, Grág. ii. 60; Teit faddi Hallr í Haukadali, Íb. 14; mik fæddi Gamaliel, 655 xvi. B. 3.

II. to give birth to; faddi Bergljót sveinbarn, Fms. i. 31, Ó. H. 122; til barn er fætt, N. G. L. i. 340; litlu síðar fæddi hon barn, Ó. H. 144.

III. reflex. to feed, live on a thing; við hvat fæddisk kýrin, Edda 4, Stj. 16: metaph., Bs. i. 166:—to be brought up, þat vóru náfrændr Bjarnar ok höfðu með honum fæðzk, Eg. 253: esp. adding upp, fæddusk þar upp synir Hildiríðar, 25, Fms. i. 4, 187, Edda 18:—to be born, freq. in mod. usage; fæddr, part. born, 625. 93; þar var Kristr fæddr, Symb. 29.